کشاورزی ارگانیک چیست؟
کشاورزی ارگانیک که به‌عنوان باغداری ارگانیک نیز شناخته می‌شود، سیستم کشاورزی پایدار است که از کنترل بیولوژیک آفات و کودهای بیولوژیکی که عمدتاً از ضایعات حیوانی و گیاهی و گیاهان پوششی تثبیت کننده نیتروژن به دست می‌آیند، استفاده می‌کند.
روش کشاورزی ارگانیک مدرن به‌عنوان پاسخی به آسیب‌های زیست محیطی ناشی از استفاده از آفت‌کش‌های شیمیایی و کودهای مصنوعی در کشاورزی معمولی توسعه یافته است و دارای مزایای زیست محیطی متعددی است.
مهم‌ترین ویژگی‌های کشاورزی ارگانیک
در مقایسه با کشاورزی معمولی، کشاورزی ارگانیک از آفت‌کش‌های کمتری استفاده می‌کند، فرسایش خاک را کاهش می‌دهد، نفوذ نیترات به آب‌های زیرزمینی و سطحی را کاهش می‌دهد و فضولات حیوانی را در داخل مزرعه بازیافت می‌کند. این مزایا با صرف هزینه‌های بالاتر برای تمامی مراحل تولید و عموماً بازدهی پایین‌تر همراه است. در واقع، بررسی‌ها نشان می‌هد که بازدهی محصولات ارگانیک در کل، حدود 25 درصد کمتر از محصولات معمولی است؛ اگرچه این میزان با توجه به نوع محصول می‌تواند به‌طور قابل توجهی متفاوت باشد. چالش کشاورزی ارگانیک آینده، حفظ مزایای زیست‌محیطی، افزایش بازدهی و کاهش قیمت‌ها در عین مقابله با چالش‌های تغییرات آب و هوایی و افزایش جمعیت جهان خواهد بود.
تاریخچه کشاورزی ارگانیک
مفاهیم کشاورزی ارگانیک در اوایل دهه 1900 توسط سر آلبرت هاوارد، اف.اچ کینگ، رودولف اشتاینر و دیگران توسعه یافت. این افراد به استفاده از کودهای حیوانی (اغلب به‌صورت کمپوست)، محصولات پوششی، تناوب زراعی و کنترل آفات مبتنی بر بیولوژیک در کشاورزی معتقد بودند. توسعه کشاورزی ارگانیک توسط این افراد، منجر به یک سیستم کشاورزی بهتر شد.
هاوارد که پیش از این در هند به‌عنوان محقق کشاورزی فعالیت کرده بود، الهام زیادی از شیوه‌های کشاورزی سنتی و کشاورزی پایدار هند به دست آورد و پس از بازگشت به اروپا، از پذیرش آن‌ها در غرب حمایت کرد. چنین اقداماتی بیشتر توسط مدافعان مختلف مانند رودال و پسرش رابرت، در دهه 1940 و بعد از آن صورت گرفت.
پس از آن، مجله باغبانی و کشاورزی ارگانیک، تعدادی متن در مورد کشاورزی ارگانیک را منتشر کرد؛ اما تقاضا برای مواد غذایی و محصولات ارگانیک در دهه 1960 با انتشار کتاب «بهار خاموش» توسط راشل کارسون تحریک شد که میزان آسیب‌های زیست محیطی ناشی از حشره‌کش‌ها را مستند می‌کرد.
افزایش فروش و تقاضا برای محصولات ارگانیک
فروش محصولات ارگانیک از اواخر قرن بیستم به‌طور مداوم افزایش یافت. آگاهی زیست محیطی بیشتر، همراه با نگرانی در مورد اثرات باقی‌مانده از آفت‌کش‌ها و مصرف محصولات اصلاح شده ژنتیکی (GMO) بر سلامت انسان، رشد بخش ارگانیک را تقویت کرد.
در ایالات متحده فروش محصولات ارگانیک به‌صورت خرده‌فروشی از 20.39 میلیارد دلار در سال 2008 به 47.9 میلیارد دلار در سال 2019 افزایش یافت. در حالی که فروش در اروپا به بیش از 52 میلیارد دلار (45 میلیارد یورو) در سال 2019 رسید.
قیمت محصولات ارگانیک به‌طورکلی بالاتر از غذاهای معمولی است. با توجه به نوع محصول، فصل و تنوع عرضه و تقاضا، قیمت محصولات ارگانیک می‌تواند از حدود 10 درصد کمتر تا بیش از 100 درصد بالاتر از محصولات معمولی باشد.
استانداردهای کشاورزی ارگانیک توسط چه کسانی تدوین می‌شود؟
کشاورزی ارگانیک به‌طور رسمی توسط دولت‌ها تعریف می‌شود. کشاورزان باید برای محصولاتشان گواهینامه «ارگانیک» داشته باشند. استانداردهای ارگانیک خاصی برای محصولات زراعی، حیوانات، محصولات وحشی و فرآوری محصولات کشاورزی وجود دارد.
به‌عنوان مثال، استانداردهای ارگانیک در اتحادیه اروپا (EU) و ایالات متحده آمریکا، استفاده از آفت‌کش‌های مصنوعی، کودها، تشعشعات یونیزان، لجن فاضلاب و گیاهان یا محصولات دست‌کاری شده ژنتیکی را ممنوع می‌کند.
در اتحادیه اروپا، گواهینامه و بازرسی ارگانیک توسط نهادهای کنترل ارگانیک تائید شده طبق استانداردهای اتحادیه اروپا انجام می‌شود. همچنین از سال 2000، وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا استانداردهایی را تعریف نمود که بر اساس آن کشاورزی ارگانیک در آمریکا شکل گرفت. این نهاد گواهینامه‌های ارگانیک معتبر را در سراسر کشور صادر می‌کند.
اگرچه اکثر کشورها برنامه‌های خاص خود را برای صدور گواهینامه ارگانیک دارند، گواهی دهندگان در اتحادیه اروپا یا ایالات متحده می‌توانند پرورش دهندگان و فرآوری کنندگان سایر کشورها را بازرسی کنند و برای آن‌ها گواهی ارگانیک صادر کنند. این امر به‌ویژه برای صادرات محصولات ارگانیک اهمیت پیدا می‌کند.
پیشنهاد مطالعه: مقاله چرا چای ارگانیک؟ ناگفته‌هایی از خواص چای و دمنوش ارگانیک
کودهای مورد استفاده در کشاورزی ارگانیک شامل چه مواردی است؟
از آنجایی که در کشاورزی ارگانیک از کودهای مصنوعی استفاده نمی‌شود، اولویت کشاورزان ارگانیک ساخت و نگهداری یک خاک غنی و زنده، از طریق افزودن مواد آلی به خاک است. مواد آلی را می‌توان از طریق کود ارگانیک گیاهی و حیوانی، کمپوست و محصولات جانبی کشاورزی مانند کنجاله به خاک افزود.
با توجه به پتانسیل نگهداری پاتوژن‌های انسانی، استانداردهای ملی ارگانیک USDA دستور می‌دهد که کود خام باید حداکثر 90 یا 120 روز قبل از برداشت محصول استفاده شود. این امر بسته به این است که قسمت برداشت شده محصول، با زمین تماس داشته باشد یا خیر.
اما کود کمپوست شده که 5 بار در 15 روز چرخانده شده و به دمای بین 55 تا 77.2 درجه سانتی‌گراد رسیده است، محدودیتی در زمان مصرف ندارد. کمپوست، مواد آلی را اضافه می‌کند و طیف وسیعی از مواد مغذی را برای گیاهان فراهم می‌کند و میکروب‌های مفیدی را به خاک می‌افزاید. با توجه به اینکه این مواد مغذی عمدتاً به شکل غیر معدنی هستند و نمی‌توانند توسط گیاهان جذب شوند، میکروب‌های خاک برای تجزیه مواد آلی و تبدیل مواد مغذی به حالت «معدنی شده» مورد نیاز هستند. در مقایسه، کودهای مصنوعی در حال حاضر به شکل معدنی هستند و می‌توانند مستقیماً توسط گیاهان جذب شوند.
سیستم کنترل آفات چگونه است؟
آفت‌کش‌های ارگانیک که در کشاورزی ارگانیک مورد استفاده است، از منابع طبیعی به دست می‌آیند. این موارد شامل موجودات زنده مانند برخی باکتری‌ها یا مشتقات گیاهی هستند. آفت‌کش‌های معدنی مانند گوگرد و مس نیز مجاز هستند.
علاوه بر آفت‌کش‌ها، کنترل آفات به روش ارگانیک از کنترل‌های بیولوژیکی و ژنتیکی برای به حداقل رسانی آسیب آفات استفاده می‌کند. کنترل بیولوژیکی از دشمنان طبیعی آفات مانند حشرات شکارچی (مانند کفشدوزک‌ها) یا پارازیتوئیدها (مانند زنبورهای خاص) برای حمله به حشرات استفاده می‌کند.
چرخه آفات را می‌توان با کنترل‌های کشت مختل کرد که در این بین تناوب زراعی بیشترین کاربرد را دارد. در نهایت، اصلاح نباتات سنتی، ارقام متعددی را تولید کرده است که در برابر آفات خاص مقاوم هستند. استفاده از این گونه واریته‌ها و کاشت محصولات با تنوع ژنتیکی، کنترل ژنتیکی در برابر آفات و بسیاری از بیماری‌های گیاهی را فراهم می‌کند.
سیستم کشت
سیستم تک‌محصولی در کشاورزی، عمل کاشت یک محصول واحد در یک زمین معین است؛ در حالی که محصولاتی مزارع چند محصولی گاهی اوقات سال به سال در تناوب کاشت می‌شوند. مزارع تک‌محصولی که در آن همان محصول هرسال کشت می‌شود، به یکی از پارادایم‌های غالب در کشاورزی صنعتی مدرن تبدیل شده است.
قبل از به‌اصطلاح انقلاب سبز، کشاورزی تک‌محصولی مداوم به‌طورکلی موفقیت‌آمیز نبود؛ زیرا بیشتر محصولات به‌جز حبوبات، نیتروژن موجود در خاک را تخلیه می‌کنند و در نتیجه در طول زمان، به‌ویژه در مناطق مرطوب، بازدهی خاک کاهش می‌یابد. با این حال، ظهور کودهای نیتروژنی کم‌هزینه، باعث بازنگری در مورد مزایای احتمالی کشت تک‌محصولی شد.
اگرچه این عمل تا حد زیادی مغایر با اصول اکولوژی است اما کشاورزان در سرتاسر جهان در حال حاضر عمده محصولات غذایی، فیبر و علوفه را به‌صورت تک کشت می‌کارند. در واقع، بسیاری از روش‌های زراعی مدرن نشان می‌دهند که بالاترین محصول خود را تحت این سیستم به دست می‌آورند.
مزایای کشت تک‌محصولی
کشت تک‌محصولی نسبت به سیستم‌های چرخشی یا چند محصولی سنتی مزایای زیادی دارد. مدیریت مزارع تنها با یک محصول به ساده‌سازی مدل کسب‌وکار به بسیاری از کشاورزان و مشاغل کشاورزی کمک می‌کند. تمام آماده‌سازی مزرعه، نهاده‌ها، نگهداری محصول و برداشت می‌تواند در یک زمین تک‌محصولی یکسان باشد، در حالی که کشاورزان چند محصولی باید نیازهای بسیاری از گونه‌های مختلف را در نظر بگیرند.
به نظر می‌رسد که کشت تک‌محصولی هزینه‌ها را به حداقل می‌رسانند، تولید را ساده می‌کند و سود را به حداکثر می‌رساند. اگرچه بسیاری از آن‌ها نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجهی در تجهیزات دارند و برای حفظ حاصلخیزی خاک و کنترل آفات به ورودی‌های قابل توجهی وابسته هستند.
کشت تک‌محصولی می‌تواند انعطاف‌پذیری بیشتری در برنامه‌ریزی سیستم برای پاسخگویی به تغییرات سال به سال در نیاز به محصولات مختلف ارائه دهد. در صورت لزوم، می‌توان بخشی از سطح زیر کشت را از یک محصول به محصول دیگر بدون برهم زدن کل برنامه کشت مزرعه منتقل کرد.
پیشنهاد مطالعه: مقاله 41 خاصیت شگفت انگیز عسل ارگانیک + 9 روش تشخیص عسل تقلبی
مکانیزاسیون مزرعه
در نهایت، یکی از مهم‌ترین مزیت‌های اقتصادی کشت تک‌محصولی، پتانسیل مکانیزاسیون بیشتر است که امکان کشت اراضی بزرگ‌تر را با نیروی کار کمتر نسبت به چند محصولی فراهم می‌کند. بسته به محصول، مزارع وسیع تک‌محصول را می‌توان به‌سرعت با ماشین‌های کشاورزی آماده کرد و کاشت. پهنای دقیق ردیف‌ها می‌تواند آبیاری مکانیزه و کاربرد سریع و دقیق مواد شیمیایی کشاورزی (کودها و آفت‌کش‌ها) را ممکن کند و حتی می‌تواند وجین خودکار را تسهیل کند.
تراکتورهایی با ماشین‌آلات کشاورزی تخصصی برای برداشت مجموعه‌ای از سبزیجات از جمله محصولات ریشه مانند سیب زمینی، پیاز و شلغم و محصولات برگی مانند کلم، کلم پیچ، اسفناج و کاهو استفاده می‌شوند. برای محصولات خاصی با ارتفاع یکنواخت، از جمله غلات مانند گندم، برنج، جو، چاودار و ذرت و محصولات بذری مانند آفتابگردان، کتان، ارزن، سویا و کلزا، کمباین‌ها می‌توانند به‌طور مؤثر برش و کوبیدن زمین‌های بزرگ را بر عهده بگیرند.
معایب کشت تک‌محصولی
مزارع تک‌محصولی در حالی که کارآمد هستند، تلفات سنگینی بر زمین‌های زراعی و زیربنای آن‌ها متحمل می‌کنند. کاشت مداوم محصولات فشرده منجر به کاهش مشخصات شیمیایی خاک می‌شود. تقریباً کل نیاز به نیتروژن محصولات به‌جز حبوبات باید با استفاده از کودهای شیمیایی یا با استفاده از کود دامی تأمین شود. هزینه‌ای که در عمل ذاتی است. استفاده زیاد از کودهای مصنوعی باعث ایجاد آلودگی خاک و آب از رواناب می‌شود و به شکوفایی جلبک‌ها و اتروفیکاسیون توده‌های آبی مجاور کمک می‌کند. فرسایش خاک که منجر به از بین رفتن اراضی حاصلخیز و ایجاد رسوب در نهرها و رودخانه‌ها می‌شود، یکی دیگر از مسائل قابل توجه است.
مزارع تک‌محصولی که غالباً خاک‌ورزی و شخم زده می‌شوند و اغلب در بین فصول برهنه می‌شوند، به‌ویژه در معرض فرسایش سطحی خاک هستند. به‌طور مشابه، مشکلات ساختار خاک در جایی که به‌طور مداوم محصولات را رشد می‌دهد، می‌تواند شدید شود. این مشکل با فشردگی خاک ناشی از استفاده از ماشین‌آلات سنگین، تشدید می‌شود که باعث می‌شود خاک در جذب و نگهداری آب، توانایی کمتری داشته باشد و در برابر سیل آسیب‌پذیرتر شود.
ظهور آفات مقاوم شده
در کشاورزی تک‌محصولی، کشاورز کاملاً به آفت‌کش‌های شیمیایی، گونه‌های گیاهی مقاوم به بیماری، بخار دهی خاک و روش‌های مشابه کنترل حشرات و بیماری‌هایی که معمولاً با تناوب زراعی کنترل می‌شوند، وابسته است. با توجه به فقدان تنوع محصول، اگر مزرعه به‌شدت مدیریت نشود، آفات و بیماری‌ها می‌توانند به‌سرعت بر یک مزرعه تک‌محصولی غلبه کنند. حتی با وجود چنین ابزارهایی، کنترل بیماری و حشرات، علف‌های هرز مقاوم به علف‌کش‌ها و حشرات مقاوم در برابر آفت‌کش‌ها و سایر آفات، چالشی رو به رشد برای کشاورزی صنعتی مدرن ایجاد می‌کنند.
تخریب تنوع زیستی
علاوه بر این، مزارع بزرگ تک‌محصولی برای حمایت از تنوع زیستی از جمله زنبورهای بومی و سایر گرده‌افشان‌ها کار چندانی نمی‌کند. به‌عنوان مثال، در آمریکای شمالی، کاهش جمعیت گیاهان میزبان لارو پروانه سلطنتی، با گسترش استفاده از محصولات مقاوم به علف‌کش اصلاح‌شده ژنتیکی که در زمین‌های تک‌محصولی رشد می‌کنند مرتبط بوده و بقای طولانی‌مدت این جاندار را بیشتر در معرض خطر قرار داده است.
جنگل‌زدایی
اگرچه کشاورزی به‌طورکلی مدت زیادی است که محرک اصلی جنگل‌زدایی بوده است، اما این واقعیت که مزارع عظیم تک‌محصولی دارای بیشترین مزیت‌های اقتصادی هستند، تقاضای منحصربه‌فردی را برای بخش‌های وسیعی از زمین‌های جدید ایجاد کرده است. مزارع کوچک و سنتی را نمی‌توان همیشه در زمین‌های عظیم ادغام کرد؛ بنابراین زمین‌های جدید برای تشکیل مزارع جدید پاک‌سازی می‌شود.
از اواخر قرن بیستم، این پدیده به‌ویژه برای مناطق قابل توجهی از اندونزی و مالزی که به‌طور کامل از جنگل‌های قدیمی برای تولید نخل روغنی پاک شده‌اند، ویرانگر بوده است. این یعنی جنگل‌زدایی در سطح گسترده.
تفاوت محصولات ارگانیک و غیر ارگانیک
تا اینجا بخش عظیمی از تفاوت‌های کشاورزی ارگانیک و کشاورزی معمولی یا غیر ارگانیک را بیان کردیم. حال باید ببینیم این تفاوت‌ها چه تأثیری بر محصولات حاصل از این دو روش داشته است.
طعم خوب و سالم
محصولات ارگانیک معمولاً طعم سالم و مغذی‌تری نسبت به غذاهای غیر ارگانیک دارند. زیرا به‌طور طبیعی و بدون هیچ‌گونه مواد شیمیایی مصنوعی تولید می‌شوند. این به معنی آن است که آن‌ها طعم و بافت اصلی خود را حفظ می‌کنند و اغلب دارای طعم واقعی هستند؛ بنابراین، محصولاتی که با استفاده از مواد ارگانیک به دست می‌آیند، نسبت به محصولاتی که با مواد مصنوعی یا غیر ارگانیک به دست می‌آیند، طعم طبیعی بیشتری دارند.
پیشنهاد مطالعه: مقاله روغن زیتون ارگانیک و 20 خاصیت مهم آن
سرشار از مواد مغذی
غذاها و محصولات ارگانیک دارای ویتامین‌ها، مواد معدنی، ریزمغذی‌ها و آنزیم‌های بیشتری نسبت به غذاهای غیر ارگانیک هستند. به‌طور متوسط، غذاهای ارگانیک 21 درصد آهن بیشتر، 27 درصد ویتامین C بیشتر، 29 درصد منیزیم بیشتر و 13 درصد فسفر بیشتر از میوه‌ها و سبزیجاتی که به‌طور معمول کشت می‌شوند، فراهم می‌کنند.
مطالعات همچنین نشان داده‌اند که غذاهای ارگانیک دارای امگا 3 و آنتی‌اکسیدان بیشتری نسبت به غذاهای غیر ارگانیک هستند. به این معنی که محصولات ارگانیک در پیشگیری از بیماری‌ها و سرطان‌ها مؤثرتر هستند. در صورت امکان، همیشه بهتر است که بدن خود را با مواد غذایی فاقد مواد شیمیایی مصنوعی و نگه‌دارنده تأمین کنید.
برای محیط زیست بهتر است
غذاهای ارگانیک برای محیط زیست بهتر هستند. شیوه‌های کشاورزی ارگانیک آلودگی را کاهش می‌دهد، آب را حفظ می‌کند، فرسایش خاک را کاهش می‌دهد، حاصلخیزی خاک را افزایش می‌دهد و انرژی کمتری مصرف می‌کند. کشاورزی بدون آفت‌کش‌های مصنوعی برای پرندگان و حیوانات نزدیک و همچنین افرادی که در نزدیکی مزارع زندگی می‌کنند بهتر است. انتخاب محصولات ارگانیک می‌تواند برای شما و همچنین محیط زیست بهتر باشد!
هزینه بیشتری را می‌طلبد
محصولات ارگانیک به دلیل فرآیندهای پرهزینه‌تر تولید، مقررات سخت‌گیرانه‌تر و بازدهی کمتر محصول، گران‌تر از گزینه‌های غیر ارگانیک هستند. روش‌های ارگانیک نیز نیازمند کار بیشتری هستند و نیاز به مدیریت بالاتری دارند. با این حال، برخلاف غذاهای غیر ارگانیک، زمانی که شما ارگانیک می‌خرید، می‌دانید که غذای تازه و کاملاً طبیعی را دریافت می‌کنید که تا حد ممکن ایمن و سلامت است.
در هند، زمینه کشاورزی ارگانیک و دانش مرتبط با آن به‌طور مداوم در حال رشد است. مزایای سلامتی که غذاهای ارگانیک ارائه می‌دهند و همچنین تأثیر نسبتاً کم آن‌ها بر محیط زیست، آن‌ها را به اولین انتخاب برای بسیاری تبدیل می‌کند، به‌ویژه هنگامی که صحبت از برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی برای مادران باردار، نوزادان، کودکان در حال رشد و سالمندان می‌شود. در محصولات فرآوری شده، هر چه مواد ارگانیک بیشتر استفاده شود، احتمالاً مغذی‌تر خواهند بود.
بررسی موانع و مشکلات توسعه کشاورزی ارگانیک
با وجود مزایای زیادی که کشاورزی ارگانیک ایجاد می‌کند، موانع زیادی بر سر راه توسعه آن وجود دارد که کار را برای تولیدکنندگان محصولات ارگانیک سخت می‌کند. در این بخش این مشکلات را بررسی کرده و راه‌حل‌هایی برای برخی از آن‌ها ارائه می‌دهیم تا جست‌وجو کنندگان آن بتوانند از این راه‌حل‌ها بهره‌مند شوند.
کمبود زمین حاصلخیز
به طور تخمینی می‌توان گفت که تا سال 2030، بیش از 30 میلیون کشاورز در هند به هیچ زمین حاصلخیزی دسترسی نخواهند داشت که این امر مقیاس کشاورزی ارگانیک را دشوارتر می‌کند. این روش مستلزم زمین‌های حاصلخیز وسیعی است که به دلیل فعالیت‌های مختلف انسانی مانند جنگل‌زدایی، بریده شدن و سوزاندن زمین‌های کشاورزی و دیگر فعالیت‌های مضر، روزبه‌روز در حال کاهش است. هرچند این بررسی در هند انجام شد اما در ایران و سایر کشورها نیز وضعیت مشابه است.
راه‌حل: استفاده بهینه از زمین بایر
برخی از مزارع این مزیت را دارند که می‌توانند در زمینی غیرقابل استفاده صورت بگیرند. برای مثال کاشت پسته در برخی بیابان‌های ایران نمونه عملی خوبی است. از طرفی روش‌های کشت بدون خاک نیز وجود دارد که می‌توان آن‌ها را مطالعه و بررسی نمود. در این روش از آب غنی از مواد مغذی برای رشد گیاهان استفاده می‌شود. در نتیجه می‌توان زمین‌های بایر را مورد استفاده مولد قرار داد و غذای کافی برای پاسخگویی به نیازهای جمعیت رو به رشد تولید کرد.
کاهش بازدهی
هنگامی که یک کشاورز به کشاورزی ارگانیک روی می‌آورد، کاهش قابل توجهی در عملکرد مشاهده می‌شود. این به این دلیل است که زمان زیادی طول می‌کشد تا خاک به‌جای آفت‌کش‌های شیمیایی به آفت‌کش‌های زیستی عادت کند. همچنین زمان قابل توجهی برای ترویج رشد حشرات مفید برای گرده‌افشانی در مزرعه صرف می‌شود. در همین حال، کشاورز بخش قابل توجهی از محصولات خود را از دست می‌دهد. این امر دلیلی است که کشاورزان معمولی، کشاورزی ارگانیک را نپسندند و آن را رها کنند.
مستعد حملات آفات
رایج‌ترین مشکل در کشاورزی ارگانیک فراوانی حملات آفات است که منجر به افزایش تخریب محصول می‌شود. دلیل فراوانی حملات آفات، کیفیت غنی‌شده محصولات ارگانیک است. برای جلوگیری از خسارات ناشی از حملات آفات، کشاورزان مقادیر زیادی از آفت‌کش‌های زیستی را اسپری می‌کنند که یکی دیگر از ورودی‌های گران‌قیمت برای آن‌ها است.
پیشنهاد مطالعه: مقاله معرفی 30 ترشی ارگانیک ایرانی + 10 خاصیت ترشی ارگانیک
هزینه‌های ورودی بالا
کشاورزان در مقیاس کوچک اغلب با افزایش قیمت نهاده‌های کشاورزی ارگانیک مشکل دارند؛ بنابراین، آن‌ها در نهایت از جایگزین‌های ارزان و تقلبی استفاده می‌کنند که قول می‌دهند ارگانیک باشند، اما در واقع ارگانیک نیستند. فقدان دانش و آموزش مناسب در زمینه کشاورزی ارگانیک نیز یکی از مشکلات اساسی است؛ بنابراین، سبزیجات «ارگانیک» که ما می‌خوریم اغلب اصلاً ارگانیک نیستند.
کمبود عرضه نهاده‌های آلی
کشاورزان ارگانیک از کیفیت مواد اولیه مطمئن نیستند و همچنین شک دارند که آیا ترکیب نهاده‌ها حاوی عناصر آلی است یا مصنوعی. علاوه بر این، مواد خام کافی برای تأمین نیازهای غذایی گیاهان در دسترس نیست. این امر بر تولید تأثیر می‌گذارد و منجر به کیفیت پایین محصول می‌شود.
وجود موانع در توزیع
در کشاورزی ارگانیک کمبود شبکه‌های توزیع وجود دارد؛ زیرا اکثر مزارع ارگانیک در فاصله زیادی از شهرها قرار دارند. این موضوع مشکلات زیادی را برای کشاورزان ایجاد می‌کند؛ زیرا پس از برداشت محصولات ارگانیک زمان زیادی را برای انتقال به بازار می‌طلبد که در نهایت کیفیت و بافت را شبیه به محصولات معمولی می‌کند.
جمع‌بندی و سخن پایانی
کشاورزی ارگانیک شیوه‌ای مدرن و در عین حال سنتی است که برای برداشت محصولی سالم و فاقد مواد شیمیایی تلاش می‌کند. این شیوه مزایای زیادی دارد و به حفظ سلامت انسان و محیط زیست کمک می‌کند. خرید محصولات ارگانیک و استفاده مداوم از آن‌ها سطح سلامت افراد را افزایش می‌دهد. با این حال کشاورزی ارگانیک با مشکلات و موانع زیادی روبه‌روست که امید می‌رود دولت و وزارت کشاورزی راه‌حلی برای آن‌ها به وجود بیاورد تا کشاورزی ارگانیک در مقیاس وسیع صورت پذیرد.
